Co to jest dyrektywa?
Dyrektywa to akt prawny Unii Europejskiej skierowany do wszystkich pañstw cz³onkowskich. Dyrektywa nak³ada na pañstwa cz³onkowskie obowi±zek wydania w okre¶lonym terminie w³asnych przepisów krajowych wprowadzaj±cych w ¿ycie wymagania zawarte w dyrektywie.
W przypadku dyrektyw Nowego Podej¶cia przepisy krajowe musz± byæ w pe³ni zgodne z ich postanowieniami. I konsekwentnie: wszelkie krajowe regulacje sprzeczne z dyrektywami musz± zostaæ uchylone. Pañstwa cz³onkowskie zachowuj± swobodê wyboru formy, w jakiej wprowadzaj± przepisy krajowe (np. poprzez ustawê, rozporz±dzenie lub inny akt prawny). Warunkiem jest jednak osi±gniêcie celu wynikaj±cego z przepisu dyrektywy.
Dyrektywy najczê¶ciej pozostawiaj± mo¿liwo¶æ wykorzystania tzw. okresu przej¶ciowego. W okresie tym dopuszczalne jest stosowanie zarówno przepisów dotychczasowych, jak i przepisów nowo opublikowanej dyrektywy. Przepisami dotychczasowymi mog± byæ zarówno odrêbne przepisy krajowe, jak i przepisy uprzednio stosowanej dyrektywy, np. w przypadku zmiany jej tre¶ci. Nale¿y jednak wyra¼nie wskazaæ, które przepisy maj± zastosowanie.
Na czym polega "wprowadzenie na rynek"?
Wprowadzenie na rynek to dzia³anie, w którego efekcie dochodzi do udostêpnienia wyrobu na rynku wspólnotowym po raz pierwszy, z zamiarem dalszej dystrybucji lub u¿ytkowania na obszarze Wspólnoty. Udostêpnianie wyrobu mo¿e zachodziæ odp³atnie lub nieodp³atnie.
UWAGA: Definicja "wprowadzenia do obrotu", stanowi±cego odpowiednik pojêcia "wprowadzenie na rynek" w prawie polskim, jest podana w ustawie o ocenie zgodno¶ci.
Na czym polega "oddawanie do u¿ytku"?
Wprowadzenie do u¿ytku ma miejsce w chwili, gdy wyrób zostaje po raz pierwszy u¿yty na obszarze Wspólnoty przez u¿ytkownika koñcowego. Wyrób musi byæ zgodny z maj±cymi zastosowanie dyrektywami Nowego Podej¶cia, kiedy jest oddawany do u¿ytku na obszarze Wspólnoty.
Jak przebiega proces przyjêcia dyrektyw Nowego Podej¶cia w UE?
Podstawê prawn± dla przyjêcia czy zmiany dyrektyw Nowego Podej¶cia stanowi artyku³ 95 Traktatu ustanawiaj±cego Europejsk± Wspólnotê Gospodarcz±. Zgodnie z artyku³em 251 Traktatu, Komisja inicjuje proces ustawodawczy poprzez z³o¿enie projektu Radzie i Parlamentowi Europejskiemu. Po otrzymaniu projektu dyrektywy Rada zasiêga opinii Parlamentu i Komitetu Ekonomiczno-Spo³ecznego, po czym opracowuje swoje stanowisko wobec projektu. Po osi±gniêciu wspólnego stanowiska projekt przesy³any jest do Parlamentu, który mo¿e go przyj±æ, odrzuciæ lub uchwaliæ poprawki podczas drugiego czytania. Komisja bada jeszcze raz projekt w ¶wietle poprawek Parlamentu i zwraca projekt Radzie, która podejmuje ostateczn± ju¿ decyzjê w terminie trzech miesiêcy. Je¶li zachodzi taka potrzeba, kwestie sporne pomiêdzy Rad± i Parlamentem rozstrzygane s± w komitecie pojednawczym, w którym Komisja pe³ni rolê mediatora.
A¿ do chwili przyjêcia wspólnego stanowiska prace oparte s± na projekcie Komisji. Komisja uprawniona jest do zmiany swojego projektu w ka¿dym czasie, np. po uzyskaniu w tej kwestii stanowiska Parlamentu, natomiast Rada mo¿e odej¶æ od projektu Komisji tylko jednomy¶lnie.
Przyjête dyrektywy Nowego Podej¶cia og³aszane s± w Dzienniku Urzêdowym Wspólnot Europejskich, seria L. Propozycje Komisji dla dyrektyw Nowego Podej¶cia og³aszane s± w serii C Dziennika Urzêdowego.