Sposób dotychczasowych uregulowań prawnych w Polsce związanych z emisją hałasu w miejscu pracy i w środowisku nie znajduje odpowiedników w prawodawstwie Unii Europejskiej, gdzie sprawy hałasu w miejscu pracy i w środowisku, powodowanego przez maszyny i urządzenia, rozpatrywane są w pierwszej kolejności u źródeł jego emisji. Stąd uregulowania prawne dotyczące tego problemu skoncentrowały się głównie w t.zw. Dyrektywach UE odnoszących się do określonych wyrobów. Ustanowione przez poszczególne Komitety Normalizacyjne normy nie są obowiązujące, a służą głównie usprawnieniu procedur oceny zgodności.

Dyrektywy związane z emisją hałasu są od wielu lat głównym narzędziem polityki ekologicznej Wspólnoty. Sprawami ochrony środowiska zajmuje się utworzone przez jej Radę Ministrów (Radę) Agencja Ochrony Środowiska wraz z siecią informacji i obserwacji stanu środowiska. Dyrektywy, obejmujące szeroki zakres zagadnień danej dziedziny, są opracowywane w odpowiednich Komitetach i Agencjach i po przedstawieniu przez Radę zatwierdzane przez Parlament Europejski, a następnie publikowane w Dzienniku Urzędowym. Pierwotną podstawą prawną Dyrektyw UE jest Art. 95 Traktatu Rzymskiego ustanawiającego Europejską Wspólnotę Gospodarczą (1957r.) - oraz jego Artykuły100; 100a i 118a. Traktat ten m.in. stanowił podstawę reguł swobodnego przepływu towarów pomiędzy Państwami Członkowskimi.

Problem ochrony środowiska został rozszerzony w Jednolitym Akcie Europejskim z 1987r. gdzie sformułowane zostały następujące zasady, na których powinna opierać się ochrona środowiska:
1) Należy podejmować działania zapobiegawcze.
2) Szkody ekologiczne powinny być usuwane u źródła.
3) Zanieczyszczający płaci.

Zawarte w Dyrektywach ujednolicenie wymagania dotyczące bezpieczeństwa, ochrony zdrowia i ochrony środowiska są podstawą wolnego obrotu towarowego w Państwach Członkowskich oraz ochrony rynku wewnętrznego Unii Europejskiej przed wyrobami mogącymi stanowić zagrożenie dla życia zdrowia ludzi oraz środowiska.

Dyrektywy "starego" i "nowego" podejścia

Wydawane do 1985r. Dyrektywy dotyczące hałasu były to t.zw. Dyrektywy "starego podejścia". Opierają się one w niewielkim stopniu na normach. Zawierają w sobie szereg ustaleń, definicji, wymagań technicznych, metodyk badawczych (głównie pomiarowych), które w Dyrektywach "nowego podejścia" zostały przesunięte do norm zharmonizowanych. Dyrektywy "nowego podejścia" dotyczące urządzeń zawierają na ogół kompleksowe oraz wariantowe (modułowe) procedury oceny zgodności. Dyrektywy "starego podejścia" są wiążące jeżeli chodzi o zamierzony skutek (osiągnięcie określonego stanu) zostawiając władzom krajowym państwa członkowskiego wybór formy i metody ich wdrożenia. Dyrektywy "nowego podejścia" obejmują szeroki zakres wyrobów i są opracowywane, zatwierdzane i ogłaszane, w ten sam sposób, co Dyrektywy poprzednie z tym, że przyjmowane są na zasadzie większości kwalifikowanej, a nie jak wcześniej na zasadzie jednomyślności.

Podstawa opracowań Dyrektyw "nowego podejścia" jest Uchwała Rady z dnia 7 maja 1985r. Uchwała ta wprowadza następujące zasady "nowego podejścia":
- harmonizacja ustawodawstwa zostaje ograniczona do zasadniczych wymagań, które powinien spełniać produkt
  wprowadzany na rynek Wspólnoty,
- w Dyrektywach, w związku z powyższym, określone są tylko zasadnicze wymagania i odnoszą się głównie do
   zagwarantowania bezpieczeństwa osób, mienia i środowiska podczas użytkowania produktów,
- specyfikacje techniczne dotyczące produktów spełniających zasadnicze wymagania są uwzględnione w europejskich
   normach zharmonizowanych,
- stosowanie norm zharmonizowanych lub innych norm jest dobrowolne, a producent może zawsze zastosować inne
   specyfikacje techniczne. Zarówno normy zharmonizowane, jak też inne specyfikacje techniczne muszą pokrywać
  wszystkie zasadnicze wymagania bezpieczeństwa zawarte w Dyrektywach,
- produkty wytworzone zgodnie z normami zharmonizowanymi korzystają z domniemania zgodności z wymaganiami
   zasadniczymi,
- producent lub jego upoważniony przedstawiciel ponosi pełną odpowiedzialność za swój produkt.

Dyrektywy "nowego podejścia" muszą być wdrożone do prawa krajowego przez wszystkie kraje członkowskie w zasadzie w postaci niezmienionej co do formy i treści (przy zachowaniu reguł i form ustalonych dla transpozycji aktów prawnych Unii Europejskiej).

Wprowadzenie w/w zasad stanowi kolejny krok w usuwaniu barier technicznych i prawnych ograniczających swobodny przepływ towarów. Tak, jak odpowiedzialność za wyprodukowanie bezpiecznych maszyn i urządzeń spoczywa na wytwórcach, to określona kontrola rynku regulowana oddzielnymi aktami prawnymi - na władzach krajowych.
Podstawową Dyrektywą "nowego podejścia" w zakresie emisji hałasu jest Dyrektywa 2000/14/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 maja 2000r. o zbliżaniu przepisów prawa Państw Członkowskich dotyczących emisji hałasu do otoczenia przez urządzenia używane na zewnątrz pomieszczeń.

Normy Europejskie

Konkretyzacja wymagań zawartych w Dyrektywach "nowego podejścia" następuje za pośrednictwem norm. Funkcjonujące dotychczas w krajach nie zrzeszonych w UE normy krajowe nie ustalają w sposób jednolity, dla różnych państw, wymogów bezpieczeństwa, wartości granicznych, metodyk badań i aparatury pomiarowej. W Unii Europejskiej sprecyzowane zasadnicze wymagania Dyrektyw określają w sposób ujednolicony t.zw. normy zharmonizowane. Normy te opracowywane są w Europejskich Komitetach Normalizacyjnych CEN, CENELEC i ETSJ, przy uwzględnieniu norm międzynarodowych Organizacji Normalizacyjnej ISO. Normy te są aktualizowane stosownie do postępu technicznego i rozwoju praktyki inżynierskiej. Normy zharmonizowane wyznaczają akceptowalny poziom bezpieczeństwa.

Normy Europejskie (EN) opracowywane są na podstawie mandatu udzielanego określonej europejskiej organizacji przez Komisję Europejską i obejmują następujące, główne grupy wymagań:
- podstawowe,
- technologiczne,
- dotyczące wyrobów,
- dotyczące badań,
- dotyczące usług,
- dotyczące funkcji.

Ważną grupę są normy tworzące systemy zapewnienia jakości wyrobów (np. serii ISO 9000 i EN 29000).
Mandatowa procedura opracowania Norm Europejskich sprowadza się do realizacji następujących etapów:
- Komisja Europejska na bazie ogólnych przepisów unijnych i przyjętych preferencji podejmuje decyzję o wszczęciu
  prac normalizacyjnych w określonym obszarze,
- Odnośny stały Komitet UE opracowuje t.zw. formularze mandatowe i przedstawia je europejskim organizacjom
  normalizacyjnym, jako propozycje kontraktu na realizację określonego tematu normalizacyjnego,
- Kraje Członkowskie są zobowiązane do wstrzymania wszystkich samodzielnie realizowanych prac normalizacyjnych w
  danym obszarze,
- Następuje opracowanie Normy Europejskiej stanowiące wynik realizacji mandatu.

Za normę zharmonizowaną uważa się normę opracowaną w w/w trybie, która została przyjęta przynajmniej przez jedno Państwo Członkowskie. Wykaz norm zharmonizowanych jest publikowany w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich. Europejskie kraje członkowskie wdrażają Normę Europejską do norm krajowych. Wykaz Polskich Norm transponujących postanowienia norm zharmonizowanych będzie z chwilą wdrożenia danej Dyrektywy, dotyczącej maszyn lub urządzeń, do prawa polskiego, publikowany przez Ministra Gospodarki w Monitorze Polskim. Normy krajowe sprzeczne z w/w normami powinny równocześnie zostać wycofane. Tak, jak stosowanie norm jest nieobowiązkowe, producent może wykazać zgodność z zasadniczymi wymaganiami Dyrektyw (głównie dotyczących bezpieczeństwa) w inny sposób niż wykazywanie zgodności na podstawie norm zharmonizowanych. Jednak stosowanie norm zharmonizowanych na etapie projektowania, produkcji, badań i eksploatacji wyrobów zasadniczo upraszcza zapewnienie i udowodnienie zgodności wyrobu z podstawowymi wymaganiami określonymi w Dyrektywach.

Producent wytwarzający wyroby w warunkach obowiązywania innych przepisów ma obowiązek udowodnienia, że jego wyroby spełniają również wymagania odnośnych Dyrektyw, co znacznie wydłuża i podraża proces oceny zgodności. Stosujący normy zharmonizowane producenci korzystający z przywileju t.zw. domniemania zgodności powinni zwracać szczególną uwagę na wymóg, aby zastosowane normy pokrywały wszystkie zasadnicze wymagania danych Dyrektyw. Niespełnienie tego wymogu może spowodować zakwestionowanie domniemania zgodności z Dyrektywą.

Procedury oceny zgodności

Ocena zgodności urządzenia z wymaganiami zasadniczymi jest procedurą, przez którą producent lub jego upoważniony przedstawiciel zapewnia i deklaruje, że urządzenie spełnia wymagania Dyrektywy (Rozporządzenia).
Procedury oceny zgodności mają na celu sprawdzenie i udokumentowanie, że dany wyrób (w stosunku, do którego jest to wymagane) spełnia wymagania Dyrektywy (Rozporządzenia).

Zgodnie z Decyzjami Rady 90/683/EWG oraz 93/465/EWG procedura oceny zgodności powinna być przeprowadzona w oparciu o t.zw. modułowa ocenę zgodności (8 modułów), które w przypadku oceny emisji hałasu do otoczenia, urządzeń pracujących na zewnątrz pomieszczeń może być przeprowadzana przy wykorzystaniu ustalonych modułów wg następujących wariantów:

1) Deklarowanie zgodności przez producenta. Producent dokonuje wewnętrznej kontroli projektu, produkcji i dokumentacji, sporządza pisemną deklarację zgodności oraz znakuje wyroby znakiem CE i umieszcza oznaczenie gwarantowanego poziomu mocy akustycznej LWA. Dokumentacja techniczna jest przechowywana do dyspozycji władz państwowych. W tym wariancie oceny zgodności wyrobów, dla których niezbędny jest udział jednostki notyfikowanej przewiduje się okresową kontrole zgodności urządzeń z dokumentacja techniczną i sprawdzenie urządzeń w fazie produkcji.

2) Producent lub jego upoważniony przedstawiciel przed wprowadzeniem do obrotu pierwszej sztuki wyrobu lub oddaniem jej do użytkowania przedstawia jednostce notyfikowanej kopię dokumentacji technicznej oraz (na żądanie) prototyp wyrobu. Jednostka notyfikowana sprawdza zgodność z zasadniczymi wymaganiami, przeprowadza ewentualne badania i jeżeli przewiduje to odnośna Dyrektywa (Rozporządzenie) wystawia certyfikat zgodności (certyfikat badania typu). Producent znakuje wyroby znakiem CE, umieszcza oznaczenie LWA i sporządza w formie pisemnej deklarację zgodności. Jednostka notyfikowana (lub przez nią upoważniona) powinna przeprowadzać okresowe kontrole, aby w sposób ciągły weryfikować zgodność produkowanych wyrobów z dokumentacją techniczną i wymaganiami odnośnej Dyrektywy (Rozporządzenia).

3) Demonstrowanie (ocena) zgodności wyrobu z zasadniczymi wymaganiami odnośnej Dyrektywy poprzez zatwierdzony i stosowany system jakości w fazie projektowania, produkcji oraz kontroli i badania wyrobu (oparty głównie na normach serii EN-ISO 9000).

Producent lub jego upoważniony przedstawiciel znakuje wyroby znakiem CE, umieszcza oznaczenie LWA i sporządza pisemną deklarację zgodności. W zależności od ustaleń odnośnej Dyrektywy (Rozporządzenia) producent lub jego upoważniony przedstawiciel składa do wybranej jednostki notyfikowanej wystąpienie o ocenę stosowanego systemu zapewnienia jakości, przedstawiając wymaganą dokumentację wyrobu i systemu jakości. Jednostka notyfikowana oprócz sprawdzenia zasadniczego przeprowadza okresowe audity (w tym niezapowiedziane) dla weryfikacji bieżącego stosowania zasad systemu zapewnienia jakości.

System oceny zgodności, zgodnie z ustawą z dnia 28 kwietnia 2000r. o systemie oceny zgodności, akredytacji oraz zmianie niektórych ustaw, stanowią:
1) przepisy określające wymagania oraz specyfikacje techniczne dotyczące wyrobów i procesów ich wytwarzania;
2) podmioty: Polskie Centrum Akredytacji, jednostki certyfikujące, laboratoria, jednostki kontrolujące,
3) Normy regulujące działania instytucji wymienionych w pkt.2)
4) przepisy określające wymagania zasadnicze zawarte są w Rozporządzeniach Rady Ministrów, do których
    transponowane są poszczególne Dyrektywy Unii Europejskiej.

Podstawowe pojęcia stosowane w procesie oceny zgodności /wg Ustawy z dnia 28 kwietnia 2000r. o systemie oceny zgodności i zmianie niektórych ustaw/

Wyrób - rzecz ruchoma bez względu na stopień jej przetworzenia przeznaczona do wprowadzenia do obrotu, z wyjątkiem nieprzetworzonych produktów rolnych, hodowlanych oraz pochodzących z rybołówstwa lub łowiectwa.
Wprowadzenie do obrotu - przekazanie wyrobu po raz pierwszy w kraju użytkownikowi, konsumentowi bądź sprzedawcy przez producenta, jego przedstawiciela lub importera.

Znak zgodności (CE) - zastrzeżony znak nadawany lub stosowany zgodnie z zasadami oceny zgodności, wskazujący, że zapewniono odpowiedni stopień zaufania oraz że dany wyrób lub proces jego wytwarzania są zgodne z zasadniczymi wymaganiami lub specyfikacjami technicznymi.

Jednostka kontrolująca - jednostka dokonująca sprawdzenia zgodności projektu wyrobu, wyrobu lub procesów jego wytwarzania z wymaganiami zasadniczymi lub specyfikacjami technicznymi.

Notyfikowane jednostki certyfikujące - jednostki certyfikujące, jednostki kontrolujące lub laboratoria, którym udzielił notyfikacji właściwy minister ze względu na przedmiot oceny zgodności w drodze decyzji administracyjnej.

Jednostki notyfikowane - posiadające uprawnienia udzielone przez ministra właściwego ze względu na przedmiot oceny zgodności - akredytowane jednostki certyfikujące, kontrolujące lub laboratoria.

Certyfikat zgodności - dokument wykazujący, że zapewniono odpowiedni stopień zaufania, iż należycie zidentyfikowany wyrób lub proces jego wytwarzania są zgodne z zasadniczymi wymaganiami lub specyfikacjami technicznymi.

Certyfikacja zgodności - działanie strony trzeciej - jednostki certyfikującej - niezależnej od producenta, jego przedstawiciela lub importera - zmierzające do wykazania, że zapewniono pewien stopień zaufania, iż wyrób, proces jego wytwarzania są zgodne z zasadniczymi wymaganiami lub specyfikacjami technicznymi. Certyfikacji wyrobów dokonują notyfikowane jednostki certyfikujące. Podstawą wydania certyfikatu jest pozytywny wynik badań jednostki certyfikującej.

Zasadnicze wymagania - wymagania, które spełniać musi wyrób wprowadzony do obrotu lub oddany do użytkowania, które to wymagania określają Dyrektywy UE uchwalone zgodnie z zasadami zawartymi w uchwale Rady Wspólnot Europejskich z dnia 7 maja 1985r. w sprawie nowego podejścia do harmonizacji technicznej i normalizacji zwanych Dyrektywami nowego podejścia. W Polsce zasadnicze wymagania zawarte są w Rozporządzeniach RM, do których transponowane są postanowienia Dyrektyw.

Wymagania szczegółowe - wymagania zharmonizowanych norm lub specyfikacji technicznych, którym musi odpowiadać wyrób wprowadzany do obrotu. Wymaganiom lub specyfikacjom określonym w Dyrektywach UE innych niż Dyrektywy nowego podejścia powinien odpowiadać wyrób, którego zgodność oceniana jest na ich podstawie.

Specyfikacje techniczne - dokumenty określające cechy, które wyrób powinien posiadać w zakresie jakości, parametrów technicznych, bezpieczeństwa lub wymiarów oraz w odniesieniu do nazewnictwa, symboli, badań i metodologii badań, opakowania, oznakowania i oznaczenia wyrobu.

Deklaracja zgodności WE - dokument wydawany przez wytwórcę lub jego upoważnionego przedstawiciela, w którym on oświadcza na swoją wyłączną odpowiedzialność, że wprowadzony do obrotu lub oddawany do użytkowania wyrób jest zgodny z zasadniczymi wymaganiami lub wymaganiami szczegółowymi i specyfikacjami technicznymi.
Dyrektywy i Rozporządzenia RM wdrażające je do prawa polskiego nie narzucają w szczegółach określonej formy Deklaracji zgodności. Jako podstawa można przyjąć formularz zaproponowany w normie PN-EN 45014:1993 oraz zalecenia odnośnych Dyrektyw.

Przykładowo:
Deklaracja zgodności WE dla wyrobów ocenianych zgodnie z Dyrektywą 2000/14/WE (dot. Hałasu urządzeń pracujących na zewnątrz pomieszczeń) powinna zawierać następujące informacje:
- nazwę i adres producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela,
- nazwisko i adres osoby, która przechowuje dokumentacje techniczną,
- opis urządzenia, jego markę, typ i numer,
- uzasadnienie zastosowanej aparatury badawczej,
- zmierzony poziom mocy akustycznej urządzenia reprezentatywnego dla danego typu,
- gwarantowany poziom mocy akustycznej danego urządzenia,
- oświadczenie, że urządzenie spełnia wymagania określone w Dyrektywie (Rozporządzeniu),
- oświadczenie, że urządzenie jest zgodne z wymaganiami, określonymi w przepisach (wymaganiach) innych

Rozporządzeń wydanych na podstawie Art. 6 ust. 2 Ustawy z dnia 28 kwietnia 2000r. o systemie zgodności, akredytacji oraz zmianie niektórych ustaw, o ile jest wymagane,
- imię i nazwisko osoby upoważnionej do składania podpisu w imieniu producenta lub jego upoważnionego
  przedstawiciela,
- miejsce i datę wystawienia.

Deklaracja zgodności WE, powinna być przechowywana przez producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela przez okres 10 lat od daty wyprodukowania ostatniego egzemplarza urządzenia. Deklarację zgodności WE należy sporządzić w języku polskim oraz przetłumaczyć na język Państwa Członkowskiego, do którego urządzenie jest eksportowane lub język Państwa zlecającego przeprowadzenie oceny zgodności.

Dokumentacja techniczna w procesie oceny zgodności

Dokumentacja techniczna powinna umożliwić dokonanie oceny zgodności urządzenia z wymaganiami zasadniczymi zawartymi w Dyrektywie (Rozporządzeniu) i powinna zawierać co najmniej następujące informacje:
- nazwę i adres producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela,
- opis urządzenia i jego markę,
- nazwę fabryczną, typ, serię i numer urządzenia,
- dane techniczne i zmierzony poziom mocy akustycznej LVA - istotne dla identyfikacji urządzenia,
- sprawozdanie techniczne z pomiarów hałasu wykonane zgodnie z wymaganiami załączników Dyrektywy
  (Rozporządzenia),
- nazwę i typ zastosowanej aparatury pomiarowej oraz wyniki oszacowania niepewności pomiarów wynikające ze
  zmienności produkcji oraz jej wpływu na gwarantowany poziom mocy akustycznej.

Do dokumentacji technicznej producent lub jego upoważniony przedstawiciel dołącza, jeżeli zachodzi taka potrzeba, niezbędne schematy, opisy i wyjaśnienia. Na ogół ustala się, że dokumentacja techniczna powinna być przechowywana co najmniej przez 10 lat od daty wyprodukowania ostatniego egzemplarza danego typu urządzenia.

Dobrowolna ocena zgodności

Ocenie tej mogą być poddane w szczególności:
- wyroby nie objęte obowiązkową oceną zgodności przewidzianą w Dyrektywach lub odnośnych Rozporządzeniach
  krajowych,
- systemy zarządzania jakością, środowiskiem, bezpieczeństwem,
- usługi,
- kompetencje personelu.

Dotychczasowe Dyrektywy UE dotyczące hałasu urządzeń

Do końca 2001r. obowiązują następujące Dyrektywy dotyczące emisji hałasu pracujących maszyn (głównie maszyn i sprzętu dla celów budowlanych):
- Dyrektywa 79/113/EWG z dnia 19 grudnia 1978r. W sprawie zbliżania przepisów prawa państw członkowskich
  dotyczących określania emisji hałasu ze sprzętu i maszyn budowlanych (Dyrektywa ramowa);
- Dyrektywa Rady 84/532/EWG dotycząca zbliżenia przepisów prawa państw członkowskich odnośnie postanowień w   kwestii budowy zakładów i wyposażenia (Dyrektywa ramowa);
- Dyrektywa Rady 84/533/EWG z dnia 17 września 1984r. w sprawie zbliżenia przepisów prawa państw członkowskich   dotyczących dopuszczalnego poziomu mocy akustycznej sprężarek;
- Dyrektywa Rady 84/534/EWG z dnia 17 września 1984r. w sprawie zbliżenia przepisów prawa państw członkowskich   dotyczących dopuszczalnego poziomu mocy akustycznej żurawi wieżowych;
- Dyrektywa Rady 84/535/EWG z dnia 17 września 1984r. w sprawie zbliżenia przepisów prawa państw członkowskich
  dotyczących dopuszczalnego poziomu mocy akustycznej agregatów spawalniczych;
- Dyrektywa Rady 84/536/EWG z dnia 17 września 1984r. w sprawie zbliżenia przepisów prawa państw członkowskich
  dotyczących dopuszczalnego poziomu mocy akustycznej agregatów prądotwórczych;
- Dyrektywa Rady 84/537/EWG z dnia 17 września 1984r. w sprawie zbliżenia przepisów prawa państw członkowskich
  dotyczących dopuszczalnego poziomu mocy akustycznej zmechanizowanych, ręcznych kruszarek betonów i młotów;
- Dyrektywa Rady 84/538/EWG z dnia 17 września 1984r. w sprawie zbliżenia przepisów prawa państw członkowskich
  dotyczących dopuszczalnego poziomu mocy akustycznej kosiarek do trawy;
- Dyrektywa Rady 86/662 z dnia 22 grudnia 1986r.. w sprawie ograniczenia hałasu koparek hydraulicznych, koparek
  linowych, spycharek, ładowarek i koparko-ładowarki.

W/w Dyrektywy oprócz cech wyszczególnionych w pkt. "Dyrektywy starego i nowego podejścia" niniejszego opracowania charakteryzowały się:
- ustalaniem dla wszystkich wyrobów będących przedmiotem danych regulacji prawnych ogólnie obowiązujących,
  dopuszczalnych poziomów mocy akustycznej i w niektórych przypadkach dopuszczalnych poziomów dźwięku na
  stanowisku operatora. Metody badań emisji hałasu skoncentrowano w jednej Dyrektywie (79/113/EWG) z
  uzupełnieniami w Dyrektywach szczegółowych bez powoływania się na Europejskie Normy zharmonizowane
- procedury oceny zgodności ustalane były oddzielnie dla poszczególnych grup wyrobów i w większości przypadków
  zawierały:
      - badania typu, wydanie świadectwa typu (certyfikatu),
      - kontrolę losową zgodności produkowanych modeli z badanym typem, przez zaaprobowane w danym kraju
        członkowskim jednostki badawcze
- nie przewidywały dla omawianych grup wyrobów obszarów oceny zgodności polegających tylko na wewnętrznej
  kontroli projektu, produkcji i dokumentacji przeprowadzonej przez producenta (deklaracja zgodności producenta) dla
  maszyn i urządzeń w stosunku, do których nie wprowadzone zostały ograniczenia mocy akustycznej i poziomu
  dźwięku na stanowisku operatora,
- nie przewidywały wariantu procedury oceny zgodności opartej o kontrolę przez jednostkę notyfikowaną
  zatwierdzonego systemu jakości w przedsiębiorstwie,
- nie przewidywały również wyboru wariantów procedury oceny zgodności,
- nie przewidywały wyłączenia części wyrobów z ograniczeń dopuszczalnej wartości mocy akustycznej, przy
  zachowaniu oznaczenia gwarantowanego poziomu mocy akustycznej urządzenia,
- nie przewidywały oznaczenia wyrobów spełniających wymagania w/w Dyrektyw - znakiem CE.

Dyrektywa 2000/14/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 maja 2000r. o zbliżeniu przepisów prawnych Państw Członkowskich dotyczących emisji hałasu do otoczenia przez urządzenia używane na zewnątrz pomieszczeń.

Opracowanie i opublikowanie tej Dyrektywy jest kolejnym krokiem porządkującym regulacje prawne UE w zakresie ujednolicenia metod badawczych, procedur oceny zgodności i wymagań dotyczących emitowanej mocy akustycznej prze szeroki asortyment urządzeń pracujących na zewnątrz pomieszczeń.

Dyrektywa ta jest oparta na zasadach i koncepcjach zawartych w Uchwale Rady z dnia 7 maja 1985r. dotyczącej nowego podejścia do technicznej harmonizacji i normalizacji oraz dalszym rozwinięciu tych zasad w Decyzji Rady 93/465/EWG z dnia 22 lipca 1993r. dotyczącej modułów dla różnych faz procedury oceny zgodności i reguł nanoszenia oznakowań.

Oprócz cech Dyrektyw "nowego podejścia", Dyrektywa ta w porównaniu do dyrektyw poprzednich ("starego podejścia") określa zawarte wymagania jako minimalne w zakresie poziomu emisji hałasu do otoczenia urządzeń eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń, co umożliwia producentom (i Państwom Członkowskim w swoich aktach prawnych) wyjście poza te wymagania minimalne i wyznaczenie własnych, wyższych standardów krajowych. Dyrektywa dotyczy wyrobów wprowadzanych po raz pierwszy do obrotu (nowych) oraz wyrobów używanych wprowadzanych na rynek Wspólnoty Europejskiej z t.zw. "drugiej ręki".

Przewiduje również nadzór państwa na przestrzeganiem zasad gwarantujących zapewnienie wprowadzania na rynek tylko urządzeń spełniających wymagania Dyrektywy poprzez wyrywkowe kontrole przeprowadzane przez organy nadzoru rynku oraz prowadzenie monitoringu przez producenta i jednostki notyfikowane. Jednocześnie wprowadza zasadę zabraniającą Państwom Członkowskim ograniczania lub przeszkadzania w dopuszczaniu do obrotu lub dopuszczaniu do użytkowania urządzeń, które spełniają wymagania Dyrektywy, a ponadto:
- ustala, że odpowiedzialność za zgodność urządzenia z wymaganiami Dyrektywy ponosi wyłącznie producent lub jego
  upoważniony przedstawiciel,
- przewiduje, wariantowe procedury oceny zgodności wyrobów, dla których wymagany jest udział jednostki
  notyfikowanej, stwarzając tym samym możliwość ich wyboru przez producenta lub jego upoważnionego
  przedstawiciela,
- wprowadzono wariant oceny zgodności polegający na kontroli przez jednostkę notyfikowaną zatwierdzonego i
  stosowanego w procesie projektowania, produkcji i badań wyrobu finalnego zakładowego systemu zapewnienia
  jakości,
- ustanowiono obszar deklarowanej zgodności producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela, traktowany jako
  wystarczający dla urządzeń, które zaliczono do podlegających tylko oznaczeniu gwarantowanego poziomu mocy
  akustycznej, pozostawiając jego obniżanie mechanizmowi działania konkurencji,
- podniesiono rangę Dyrektywy, która poza oznaczeniem poziomu mocy akustycznej wprowadza dla urządzeń
  spełniających jej wymagania oznakowanie znakiem CE, a spełnienie wymagań innych Dyrektyw powinno być, w tym
  przypadku odnotowane w deklaracji zgodności WE urządzenia,
- wprowadzony jest obowiązek gromadzenia danych o hałasie dla potrzeb dalszych działań legislacyjnych poprzez
  wysyłanie kopii deklaracji zgodności do Państw Członkowskich i Komisji,
- Dyrektywa obejmuje aktualnie wyczerpujący zakres urządzeń, których praca na zewnątrz pomieszczeń powoduje
  emisję hałasu do otoczenia z podziałem na urządzenia podlegające ograniczeniom emisji hałasu (wymagające udziału
  jednostki notyfikowanej w ocenie zgodności) i urządzenia podlegające tylko oznaczeniu gwarantowanego poziomu
  mocy akustycznej, gdzie udział jednostki notyfikowanej jest nieobligatoryjny,
- precyzuje pojęcie urządzenia, jako dotyczące wszystkich maszyn posiadających własny napęd lub mogące być
  przemieszczane niezależnie od zespołu napędowego, które zgodnie z typem mogą być przeznaczone do pracy na
  zewnątrz pomieszczeń i przyczyniają się do narażenia środowiska na hałas. Dotyczy to również maszyn pracujących
  w otoczeniu częściowo redukującym oddziaływanie hałasu na środowisko (namioty, zadaszenia, szkielety budynku i   młoty hydrauliczne),
- Dyrektywa nie zawiera wymagań dot. Poziomu dźwięku na stanowiskach operatorów urządzeń,
- przywołuje Europejskie Normy zharmonizowane zalecane do przeprowadzenia pomiarów emisji hałasu
  przedmiotowych urządzeń (w załączeniu),
- wprowadza dwuetapowy okres przystosowania urządzeń do nowych ograniczeń, dopuszczalnych wartości mocy
  akustycznej urządzeń dla których wymagany jest udział jednostki notyfikowanej w procesie oceny zgodności,
- wprowadza t.zw. "domniemanie zgodności", z którego wynika, że w stosunku do danego urządzenia oznaczonego
   znakiem CE i oznaczeniem gwarantowanego (dopuszczalnego) poziomu mocy akustycznej, posiadającego deklarację
  zgodności WE wystawioną przez producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela można domniemywać, że jest
  ono zgodne z wymaganiami Dyrektywy (lub odpowiedniego Rozporządzenia),
- przewiduje sankcje dla Państw Członkowskich i podmiotów za wprowadzenie do obrotu urządzeń nie spełniających
   wymagań Dyrektywy (m.in. zakaz demonstrowania takich urządzeń na targach i wystawach),
- Dyrektywa 2000/14/WE wchodzi w życie z dniem 2 stycznia 2002r. Z tym też dniem tracą moc wymienione
   Dyrektywy szczegółowe (9 Dyrektyw).

Porównanie w zakresie wymagań dotyczących dopuszczalnych wartości mocy akustycznej dla różnych typów urządzeń (głównie budowlanych) ustalonych w poprzednich Dyrektywach UE i Dyrektywie 2000/14/WE przedstawia tabela nr 2.

Tabela nr 2 Porównanie dopuszczalnych poziomów mocy akustycznej A w dB dla różnych typów urządzeń wg Dyrektyw "hałasowych" ważnych do dnia 2 stycznia 2002r. i Dyrektywy 2000/14/WE

Uwaga: Dyrektywa 2000/14/WE określa urządzenia mocą napędową P w kW