1. Opracowaną ankietę rozesłano do 48 przedsiębiorstw produkujących urządzenia wymienione w Art. 12 i Art. 13 Dyrektywy. (Zał. Nr 1 i nr 2 projektu Rozporządzenia RM)

Odpowiedziały na ankietę 22 przedsiębiorstwa (48% ankietowanych) , w tym 6 przedsiębiorstw negatywnie motywując to zaprzestaniem przedmiotowej produkcji.

2. Przedsiębiorstwa, które wypełniły ankietę produkują aktualnie następujący asortyment wyrobów:

a) urządzenia podlegające ograniczeniom emisji hałasu (mocy akustycznej) Art. 12 Dyrektywy:
- koparko-ładowarki samojezdne,
- spycharko-ładowarki
- żurawie samojezdne,
- ugniatarki wysypiskowe,
- ładowarki,
- przycinarki do trawników,
- kosiarki trawnikowe,
- agregaty prądotwórcze,
- sprężarki.

b) urządzenia podlegające tylko oznaczeniu gwarantowanego poziomu mocy akustycznej - Art. 13 Dyrektywy.
- budowlane, stołowe piły tarczowe,
- zamiatarki mechaniczne,
- pojazdy z urządzeniami wysysającymi,
- pojazdy do zbierania odpadów,
- maszyny do betonu i zaprawy murarskiej,
- betoniarki,
- maszyny tynkarskie,
- agregaty prądotwórcze (>400kW),
- wiertnice,
- przenośniki taśmowe.

Wymieniony w p. 2 asortyment urządzeń stanowi 40% urządzeń, o których mowa w Art. 12 i 24% urządzeń (asortymentowo), o których mowa w Art. 13 Dyrektywy.

3. Badania emisji hałasu ww. urządzeń przeprowadzone były zgodnie z ustawą o badaniach i certyfikacji z dnia 3 kwietnia 1993 r. i zarządzeniem Dyrektora Polskiego Centrum Badań i Certyfikacji z dnia 28 marca 1997r., w tym:
30 typów maszyn podlegających ograniczeniom mocy akustycznej (Art. 12 Dyrektywy - Zał. nr 1 projektu Rozporządzenia) podlegało badaniom emisji hałasu do otoczenia (pomiar mocy akustycznej), przeprowadzanych w ramach certyfikacji na znak bezpieczeństwa B przez jednostki certyfikujące krajowe.

Certyfikację "CE" z udziałem TUV Hanover i TBG Monachium na 21 typach wyrobów przeprowadził 1 zakład (HSW).

4. Typy wyrobów występujące w Art. 13 Dyrektywy (Zał. nr 2 projektu Rozporządzenia) były poddane badaniom emisji hałasu we własnym zakresie.

5. Wymagania w zakresie dopuszczalnej emisji hałasu, określone w tabeli Art. 12 dla I-go etapu spełnia 21 typów wyrobów, a określone wymagania dla II-go etapu - 3 typy wyrobów.

6. Koszty ponoszone na badania omawianych wyrobów kształtowały się następująco:
a) na badania w krajowych jednostkach certyfikujących: - od 5 do 60 tys. zł (średnio 29 tys. zł), na 1 typ wyrobu,
b) na badania w zakresie własnym: średnio 50 tys. zł., na 1 typ wyrobu,

7. Z przewidywanych procedur oceny zgodności określonych w Art. 12 Dyrektywy (Zał. nr 1 projektu Rozporządzenia) dla urządzeń o ograniczonym poziomie mocy akustycznej preferowano:
- 9 przedsiębiorstw procedurę okresowej kontroli zgodności dokumentacji technicznej i sprawdzanie w fazie produkcji
  przez jednostkę aprobowaną (notyfikowaną),
- 6 przedsiębiorstw ocenę zgodności urządzenia przez jednostkę aprobowaną (notyfikowaną), z wydaniem certyfikatu,
- 1 przedsiębiorstwo: sprawdzenie systemu zapewnienia jakości,

8. 7 przedsiębiorstw deklaruje znajomość norm zharmonizowanych dotyczących pomiarów hałasu, występujących w zał. III Dyrektywy (ok. 32%).

9. Przewidywane nakłady finansowe związane z wdrożeniem Dyrektywy 2000/14/WE według respondentów przeznaczone będą:
a) na wprowadzenie zmian konstrukcyjnych i technologicznych związanych z obniżeniem poziomu emisji hałasu przez
    omawiane urządzenia dla spełnienia wymogów Dyrektywy,
b) na wyposażenie przedsiębiorstwa w niezbędną aparaturę pomiarową,
c) na wykonanie przez jednostki aprobowane (notyfikowane) sprawdzeń weryfikacyjnych.

10. Wnioski
a) urządzenia określone w Art. 12 Dyrektywy były w zasadzie badane pod względem emisji hałasu w ramach
    certyfikacji na znak bezpieczeństwa według obowiązujących Polskich Norm. Proces certyfikacji nie był w 100%
    zgodny z procedurami oceny zgodności, wymienionymi w Dyrektywie, w tym z metodyką pomiarów emisji hałasu
    zamieszczoną w zał. III,
b) urządzenia zaliczane w Dyrektywie (Art. 13 - Zał. nr 2 projektu Rozporządzenia) do urządzeń, dla których
     przewidziano tylko oznaczenie gwarantowanego poziomu mocy akustycznej w większości nie były badane pod
    względem wielkości mocy akustycznej,
c) Przedsiębiorstwa nie zawsze zdają sobie sprawę, że nowa procedura oceny zgodności, przewidziana Dyrektywą,
    zakłada, że w ramach deklarowanej zgodności producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela 100%
    urządzeń, o których mowa w Art. 12 i Art. 13 podlegać będzie pomiarom emisji hałasu u wytwórcy lub na jego
    zlecenie, a jednostki notyfikowane będą pełniły rolę kontrolną. Problemy te powinny być tematem prowadzonych
    szkoleń,
d) Żadne z ankietowanych przedsiębiorstw nie korzystało i nie przewiduje korzystania z usług jednostek
    notyfikowanych zagranicznych (wyjątek stanowi HSW),
e) Ocena własna większości respondentów w zakresie spełniania przez ich wyroby wymagań w zakresie emisji hałasu,
     wielkości dopuszczalnych norm przewidzianych dla etapu I-go określonego w tabeli Art. 12 Dyrektywy jest
    pozytywna, a środki na przeprowadzenie dostosowawczych zmian konstrukcyjnych i technologicznych nie są zbyt
    wysokie (biorąc pod uwagę, że podawane są również dla osiągnięcia poziomów, przewidzianych dla II-go etapu),
f) Znajomość norm zharmonizowanych występujących w metodyce pomiarów emisji hałasu jest niewielka. Wiąże się to
    z brakiem aktualnego wykazu adoptowanych u nas norm ISO i EN i niezadowalającym stopniem ich adaptacji.
    Sprawa ta powinna być jednym z elementów szkoleń w zakresie prawa Unii Europejskiej.
g) Nakłady niezbędne na modernizacje urządzeń dla sprostania wymaganiom Dyrektywy 2000/14/WE, w zakresie
    dopuszczalnych mocy akustycznych, szczególnie dla II etapu przewidzianego w tabeli Art.12, przekraczają
    możliwości przedsiębiorstw. W związku z tym postuluje się przeprowadzenie niezbędnych przystosowań w ramach     projektów celowych KBN.