Powstanie jednolitego, wspólnego rynku nie byłoby możliwe bez likwidacji barier technicznych wynikających z norm i przepisów technicznych obowiązujących w poszczególnych państwach członkowskich. Likwidację tą rozpoczęła dyrektywa Rady 83/189/EWG w sprawie procedury przekazywania informacji dotyczących norm oraz przepisów technicznych, stawiająca obowiązek zgłaszania do Komisji Europejskiej i drugim państwom członkowskim projektowanych przepisów technicznych i norm. Dyrektywa ta, wraz ze zmianami wprowadzonymi do niej dyrektywami 88/182/EWG i 94/10/WE oraz decyzjami Komisji 90/230/EWG, 92/400/EWG i 96/139/WE, została skodyfikowana dyrektywą 98/34/WE i uzupełnieniem wprowadzonym dyrektywą 98/48/WE.

Dotrzymanie terminu utworzenia wewnętrznego rynku, określonego w art. 8a, zmodyfikowanego Jednolitym Aktem Europejskim Traktatu Rzymskiego, na 31 grudnia 1992 r., byłoby z kolei niemożliwe bez nowej techniki regulacyjnej wyznaczającej jedynie ogólne, zasadnicze wymagania, redukującej zakres kontroli władz publicznych przed wprowadzeniem produktu na rynek oraz wprowadzającej zintegrowane techniki zapewnienia jakości i nowoczesne rozwiązania problemu oceny zgodności. Ta nowa technika regulacyjna została określona 7 maja 1985 r. w uchwale Rady dotyczącej nowego podejścia do harmonizacji technicznej i normalizacji (Dz.U. WE nr C 136 z 1985 r.)