Obowiązuje od 1 lipca 2000 r.

Ustawa ta, poprzez wprowadzenie w księdze trzeciej kodeksu cywilnego nowego tytułu: "Tytuł VI1. Odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny", wprowadza do polskiego prawa dyrektywę 85/374/EWG - w sprawie zbliżenia ustaw, rozporządzeń i przepisów administracyjnych państw członkowskich dotyczących odpowiedzialności za wyroby wadliwe.

Ten nowy tytuł w kodeksie cywilnym stanowi drugie, po ustawie o ogólnym bezpieczeństwie produktów, niezbędne ogniwo systemu zapewnienia bezpieczeństwa wyrobów według zasad europejskich.
Ustawa w części dotyczącej tytułu VI1 podaje definicje produktu i produktu niebezpiecznego. Definicje te zamieszczono na stronicach 11. i 12.

Najważniejsze postanowienia ustawy to:

Odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny

Kto wytwarza w zakresie swojej działalności gospodarczej (producent) produkt niebezpieczny, odpowiada za szkodę wyrządzoną komukolwiek przez ten produkt.

Za szkodę na mieniu producent odpowiada tylko wówczas, gdy rzecz zniszczona lub uszkodzona należy do rzeczy zwykle przeznaczonych do osobistego użytku i w taki przede wszystkim sposób korzystał z niej poszkodowany.

Odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny ponoszą solidarnie:
- producent;
- producent (dostawca) materiału, surowca albo części składowej produktu, chyba że wyłączną przyczyną szkody
   była wadliwa konstrukcja produktu lub wskazówki producenta;
- osoba podająca się za producenta przez umieszczenie na produkcie swojej nazwy, znaku, itp.;
- importer.

Jeżeli nie wiadomo kim są osoby wymienione wyżej, odpowiada ten, kto w zakresie swojej działalności gospodarczej zbył produkt niebezpieczny, chyba że w ciągu miesiąca od daty zawiadomienia o szkodzie wskaże poszkodowanemu osobę i adres producenta lub osoby podającej się za producenta, a w wypadku towaru importowanego - osobę i adres importera.

Jeżeli zbywca produktu nie może wskazać takich osób, zwalnia go od odpowiedzialności wskazanie osoby, od której sam nabył produkt.

Jeżeli za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny odpowiada także osoba trzecia, odpowiedzialność tej osoby i osób wymienionych poprzednio jest solidarna.

Odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny nie można wyłączyć ani ograniczyć, ani innymi przepisami ani w drodze umowy, nawet w przypadku wyboru prawa obcego.

Przepisy o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny nie wyłączają odpowiedzialności za szkody na zasadach ogólnych, za szkody wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania oraz odpowiedzialności z tytułu rękojmi za wady i gwarancji jakości.

Wyjątki w odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny

Producent nie odpowiada za szkodę, jeżeli:
- nie wprowadził produktu do obrotu lub wprowadzenie nastąpiło poza zakresem działalności gospodarczej
   producenta;
- niebezpieczne właściwości produktu ujawniły się po wprowadzeniu go do obrotu, chyba że wynikały one z przyczyn
   tkwiących poprzednio w produkcie;
- niebezpieczne właściwości produktu nie były możliwe do przewidzenia przy aktualnym stanie nauki i techniki;
- niebezpieczne właściwości produktu wynikły z zastosowania przepisów prawa.

Odszkodowania

Odszkodowanie za szkodę na mieniu nie obejmuje uszkodzenia samego produktu ani korzyści, jakie poszkodowany mógłby osiągnąć w związku z jego używaniem. Odszkodowanie nie przysługuje, gdy szkoda na mieniu nie przekracza kwoty będącej równowartością 500 euro.

Roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej przez produkt niebezpieczny ulega przedawnieniu z upływem lat trzech od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i osobie obowiązanej do jej naprawienia. Jednak w każdym przypadku roszczenie przedawnia się z upływem lat dziesięciu od wprowadzenia produktu do obrotu.

Przepisów o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny nie stosuje się, jeżeli produkt został wprowadzony do obrotu krajowego przed dniem wejścia
w życie ustawy.