Dyrektywa 87/404/EWG (zmieniona dyrektywą 90/488/EWG oraz dyrektywą 93/68/EWG) dotyczy prostych zbiorników ciśnieniowych produkowanych seryjnie, w których czynnikiem jest powietrze lub azot o nadciśnieniu większym niż 0.5 bara. Wyłączone z zakresu dyrektywy są zbiorniki przeznaczone do celów jądrowych, zbiorniki przeznaczone do zainstalowania na statkach morskich lub powietrznych oraz gaśnice. Kategorie zbiorników objętych dyrektywą obejmują: kategoria A - zbiorniki o iloczynie PS x V > 50 bar x litr; kategoria A.1- 3000 < PS x V 10 000; kategoria A.2 - 200 < PS x V 3 000; kategoria A.3 - 50 < PS x V 200; kategoria B - zbiorniki o iloczynie PS x V 50 bar x litr.

Do prawa polskiego dyrektywę wdrożono rozporządzeniem Ministra Gospodarki Pracy i Polityki Społecznej z dnia 12 maja 2003 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla prostych zbiorników ciśnieniowych (Dz. U. Nr 98, poz. 898), wydanego na podstawie art. 9 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360 z późn. zm.).

Dyrektywa 97/23/WE dotyczy natomiast projektowania, wytwarzania i oceny zgodności urządzeń ciśnieniowych i zespołów urządzeń ciśnieniowych zawierających gaz lub ciecz (w których najwyższe dopuszczalne ciśnienie PS jest wyższe niż 0,5 bar) oraz ich umieszczania na rynku i pierwszego instalowania. Ograniczono w niej zasadnicze wymagania do zagrożeń związanych z ciśnieniem. W dyrektywie 97/23/WE wymaga się, aby przy wybieraniu najstosowniejszego rozwiązania służącego eliminacji zagrożeń wytwórca stosował się do podanych zasad, zachowując również podaną poniżej kolejność tych zasad:

1. zagrożenia muszą zostać wyeliminowane lub zredukowane do racjonalnie osiągalnego minimum;

2. należy zastosować odpowiednie środki zabezpieczające przed zagrożeniami, których nie da się wyeliminować;

3. w każdym koniecznym przypadku należy informować użytkowników o zagrożeniach, których nie dało się
    wyeliminować i informować czy istnieje konieczność stosowania w czasie montażu i/lub użytkowania specjalnych
    środków dla zminimalizowania ryzyka;

Dyrektywa nie dotyczy urządzeń montowanych na miejscu użytkowania na odpowiedzialność użytkownika, a także urządzeń eksploatowanych.

Zakresem dyrektywy są objęte zbiorniki, wytwornice pary i wody gorącej, rurociągi technologiczne, osprzęt zabezpieczający, osprzęt ciśnieniowy, zespoły składające się z kilku urządzeń ciśnieniowych połączonych w celu utworzenia zintegrowanej i funkcjonalnej całości.

Do prawa polskiego dyrektywę wdrożono rozporządzeniem Ministra Gospodarki Pracy i Polityki Społecznej z dnia 8 maja 2003 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla urządzeń ciśnieniowych i zespołów urządzeń ciśnieniowych (Dz. U. Nr 99, poz. 912) na podstawie art. 9 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360 z późn. zm.).