Wymagania zawarte w tej części załącznika I do dyrektywy obejmują: wymagania stawiane procedurom wytwarzania, ocenie końcowej, znakowaniu i etykietowaniu.

Ponieważ wytwarzanie urządzeń ciśnieniowych może mieć niezamierzony negatywny wpływ na bezpieczeństwo tych urządzeń postawiono stosowne wymagania. Przygotowanie elementów składowych (cięcie, kształtowanie i inne) nie może powodować uszkodzeń ani pęknięć oraz zmieniać własności wytrzymałościowych. Pomimo, że nie ma formalnego wymogu zatwierdzania instrukcji (procedur) kształtowania (obróbki plastycznej, cięcia), wytwórca powinien wykazać w dokumentacji technicznej urządzenia, że wymaganie pkt. 3.1.1 załącznika I zostało spełnione. Jednostka notyfikowana może zbadać dokumentacje techniczną, w zależności od modułu (patrz wytyczna 6/3).

Jako proces specjalny traktowane są połączenia stałe (nierozłączne) powszechnie stosowane podczas wytwarzania. Złącza stałe mają być wolne od pęknięć i wad powierzchniowych lub wewnętrznych mających wpływ na bezpieczeństwo urządzenia. Ponadto dyrektywa stawia wysokie wymagania dla personelu wykonującego połączenia nierozłączne oraz procedur dla tych połączeń. W przypadku urządzeń kategorii II, III, IV personel oraz technologie powinny zostać zatwierdzone przez organizacje strony trzeciej (uznane zgodnie z wymaganiami art. 13 dyrektywy) lub przez jednostki notyfikowane. Pociąga to za sobą konieczność wzajemnego uznawania zatwierdzonych przez inne - kompetentne w rozumieniu PED - jednostki (jednostki notyfikowane i uznane organizacje strony trzeciej) instrukcji technologicznych wykonywania połączeń nierozłącznych. Niemniej jednak, jednostka notyfikowana prowadząca ocenę zgodności jest odpowiedzialna za weryfikację, jeżeli to konieczne, czy procesy łączenia w odniesienie do wykonywanego wyrobu są właściwe (patrz wytyczna 6/4). Połączenia nierozłączne to nie tylko złącza spawane, ale zgodnie z zapisem art. 1 ust 2.8 połączenia, które można rozłączyć tylko przy zastosowaniu metod niszczących. Zatem są to również połączenia lutowane twarde, lutospawane, skurczowe (wtłaczane), klejone, zgrzewane, nitowane (patrz wytyczna 6/5).

Badania nieniszczące połączeń nierozłącznych (np. badania radiograficzne, badania ultradźwiękowe, badania penetracyjne itp.) powinny zostać przeprowadzone przez kompetentny personel, a w przypadku badań urządzeń kategorii III i IV personel ten powinien być ponadto zatwierdzony przez organizację strony trzeciej.
Jako proces wytwarzania określono również obróbkę cieplną, która powinna zostać przeprowadzona w odpowiednim momencie procesu, tak aby nie uległy zmianie własności wytrzymałościowe materiału. Jako zasadnicze wymaganie wymienia się zapewnienie w całym procesie wytwarzania identyfikowalności urządzeń, tj. pełnej i stałej możliwości zidentyfikowania materiałów, urządzeń.

Ocena końcowa. Podczas wytwarzania urządzeń ciśnieniowych, jako czynności kończące proces wytwarzania stosowane były badania końcowe. Dotychczas różne przepisy krajowe i zagraniczne określały rodzaje badań, niezbędnych do przeprowadzenia oraz kryteria ich oceny. Również dyrektywa zawiera wymagania dotyczące konieczności wykonywania tych badań. Badania te nazywane są oceną końcową i składają się z kontroli końcowej, próby wytrzymałości oraz kontroli urządzeń ochronnych.

Poszczególne fazy oceny końcowej umożliwiają całościową ocenę bezpieczeństwa urządzenia. Podczas kontroli końcowej należy zbadać dokumentację urządzenia oraz przeprowadzić badanie poprzez oględziny powierzchni zewnętrznych i wewnętrznych urządzeń oraz wszystkich jego elementów. W przypadku gdy nie będzie możliwe przeprowadzenie oględzin wewnętrznych, należy je wykonać w takiej fazie produkcji, gdy jest to jeszcze możliwe.

Próby wytrzymałościowe należy przeprowadzić jako próbę ciśnieniową hydrauliczną, jednakże gdy wykonanie jej jest szkodliwe lub nieuzasadnione, praktycznie można przeprowadzić inne próby o uznanej wiarygodności. Najczęściej w przypadkach gdy nie jest wykonywana próba hydrauliczna, wykonuje się próbę pneumatyczną. W przypadku stosowania innych prób niż hydrauliczna, przed przeprowadzeniem próby należy zastosować dodatkowe środki, takie jak badania nieniszczące lub inne metody o równoważnym znaczeniu. Z uwagi na niebezpieczeństwo wystąpienia podczas tego rodzaju prób rozporządzenie wdrażające dyrektywę 97/23/WE narzuca na wytwórcę konieczność uzgodnienia takiej próby z Organem Urzędu Dozoru Technicznego, jako organizacją zajmująca się bezpieczną eksploatacja urządzeń ciśnieniowych. Wysokość próby ciśnieniowej powinna być co najmniej równa z wartością określoną w pkt. 7.4 załącznika I do dyrektywy.

Próbę wytrzymałościową przeprowadza się dla wszystkich urządzeń, jedynie dla urządzeń kategorii I można zastosować metody statystyczne.

Kontrola urządzeń ochronnych przeprowadzana jest podczas oceny końcowej zespołów w celu stwierdzenia zgodności z wymaganiami postawionymi w pkt.2.10. załącznika I do dyrektywy (ochrona przed przekroczeniem dopuszczalnych parametrów granicznych urządzenia ciśnieniowego).

Oznakowanie i etykietowanie urządzeń. Na wszystkich urządzeniach ciśnieniowych oprócz oznakowania CE należy podać szereg informacji niezbędnych do ich identyfikacji oraz bezpiecznego użytkowania: nazwę i adres wytwórcy lub inne środki identyfikacji (kody, znaki firmowe itp.) oraz - jeżeli urządzenie wprowadzane jest do UE poprzez upoważnionego przedstawiciela - również jego dane, dalej rok budowy urządzenia, identyfikatory urządzenia ciśnieniowego (takie jak typ, oznaczenie serii lub partii oraz numer fabryczny) oraz zasadnicze najwyższe/najniższe parametry dopuszczalne.

Ponadto, zależnie od typu i specyfiki konstrukcji i przeznaczenia należy umieścić inne dane dodatkowe niezbędne do bezpiecznego instalowania, obsługi lub użytkowania urządzenia. Dane te to m.in.: pojemność, wymiar nominalny rurociągu, wartość ciśnienia próbnego PT i data próby, ciśnienie nastawy urządzeń zabezpieczających, moc, itp. Jeżeli możliwe jest niewłaściwe użytkowanie urządzenia, należy dodatkowo umieścić ostrzeżenia.

Oznakowanie powinno znajdować się na urządzeniu ciśnieniowym lub na tabliczce znamionowej. W przypadkach powtarzającego się oznakowania pojedynczych elementów dla tego samego zespołu możliwe jest wykorzystanie odpowiedniej dokumentacji zamiast oznakowania na tabliczce lub urządzeniu. Również w przypadku małych urządzeń oznakowanie można umieścić na etykietach.

Instrukcje obsługi. Niezbędnym elementem zapewnienia bezpieczeństwa urządzenia ciśnieniowego są dostarczane wraz z nim instrukcje obsługi. Powinny one zawierać wszelkie informacje umieszczone na urządzeniu z wyjątkiem numeru fabrycznego oraz instrukcje montażu, uruchamiania, użytkowania i konserwacji prowadzonej przez użytkownika. W wymaganych przypadkach (np. gdy jest to niezbędne do zrozumienia instrukcji) należy również do instrukcji dołączyć odpowiednie rysunki. Instrukcje powinny również opisywać zagrożenia stwarzane przez urządzenie.