Opracowywanie aktów prawnych, które miały zapewnić swobodny przepływ urządzeń ciśnieniowych rozpoczęto pod koniec lat osiemdziesiątych. Specyfika urządzeń ciśnieniowych spowodowała, że w większości krajów członkowskich istniało w tym czasie prawo krajowe określające sposoby wytwarzania badań, kontroli oraz wprowadzania do eksploatacji tego typu urządzeń. Prace legislacyjne, pomimo zamiaru uregulowania rynku wszystkich urządzeń ciśnieniowych, ograniczyły się do wydania Dyrektywy Rady 87/404/EWG z dnia 25 lipca 1987 roku w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących prostych zbiorników ciśnieniowych. Proste zbiorniki ciśnieniowe z definicji obejmują jedynie zbiorniki przeznaczone do przechowywania powietrza lub azotu o ciśnieniu większym niż 0,5 bara. Jest to jedynie niewielka część urządzeń ciśnieniowych.

Pozostałe grupy urządzeń doczekały się swoich regulacji dopiero w 1997 roku, gdy podpisano Dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 97/23/WE z dnia 29 maja 1997 roku w sprawie zbliżenia praw państw członkowskich dotyczących urządzeń ciśnieniowych powszechnie zwaną dyrektywą PED (skrót od Pressure Equipment Directive).

Dyrektywa 87/404/EWG, zwana również SPVD (Simple Pressure Vessels Directive) była dwukrotnie modyfikowana poprzez dyrektywy 90/488/EWG oraz 93/68/EWG. Zmiany te wprowadzały jednolite wymagania dotyczące głównie oznakowania CE. Została ona wprowadzona do prawodawstwa polskiego rozporządzeniem Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 12 maja 2003 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla prostych zbiorników ciśnieniowych (Dz. U. Nr 98 poz.898).

Wymieniona dyrektywa zawiera zasadnicze wymagania w zakresie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia dotyczące projektowania, wytwarzania oraz oceny zgodności dla wytwarzanych seryjnie prostych zbiorników ciśnieniowych. Z definicji zbiorniki te spełniać muszą łącznie następujące warunki:
- zawierają powietrze lub azot o ciśnieniu wyższym niż 0,5 bara,
- muszą być wykonane ze stali jakościowej niestopowej, z aluminium niestopowego lub ze stopów aluminium nie
  utwardzalnych przez starzenie,
- zbiorniki mogą składać się z części walcowej o przekroju kołowym zamkniętej dnami wypukłymi o wypukłości
  skierowanej na zewnątrz i/lub dnami płaskimi będącymi figurami obrotowymi o tej samej osi co oś części walcowej lub
  mogą się składać z dwóch den o wypukłości skierowanej na zewnątrz i będących figurami obrotowymi o tej samej osi,
- najwyższe ciśnienie robocze zbiornika, nie powinno przekraczać 30 barów,
- iloczyn pojemności zbiornika i najwyższego ciśnienia roboczego nie powinien przekraczać 10 000 bar x litr.
- najniższa temperatura robocza zbiornika nie powinna być niższa niż -50 st. C,
- najwyższa temperatura robocza zbiornika ze stali nie powinna być wyższa niż 300oC, a zbiornika z aluminium i jego
  stopów 100 st. C.

Dyrektywa nie dotyczy zbiorników przeznaczonych do zastosowań w technice jądrowej, których awaria może spowodować emisje radioaktywną, stanowiących wyposażenie statków powietrznych lub przeznaczonych do ich napędu lub rozruchu oraz gaśnic.

Zbiorniki o iloczynie ciśnienia i pojemności nie przekraczającym 50 bar x l zgodnie z zapisem Art. 3 ust 2 powinny być wytwarzane zgodnie z uznaną praktyką inżynierską w danym państwie członkowskim oraz oznakowane w sposób określony w załączniku II pkt.1, bez oznakowania CE. Sposób oznakowania opisano w pkt. 3 tej części Przewodnika.

Dyrektywa opisuje sposób prowadzenia ocen zgodności oraz opisuje zasady współpracy pomiędzy państwami członkowskimi i jednostkami notyfikowanymi.

Pomimo, że w swej treści dyrektywa 87/404/EWG nie różni się od wdrażającego ją rozporządzenia znacznie różni się od niego kształtem. W dyrektywie opisano odpowiednio:

- w załączniku I: zasadnicze wymagania bezpieczeństwa, odpowiednio w rozporządzeniu rozdział 2 (§10 do §20),

- w załączniku II: wymagania dotyczące oznakowania i etykietowania,

- w załączniku III: minimalne kryteria dotyczące jednostek inspekcyjnych (jednostek notyfikowanych), odpowiednio w   rozporządzeniu §36,

- procedury oceny zgodności określone w rozporządzeniu w rozdziale 3 (§21 do §35).

Szczegółową tabelę korelacji podano jako załącznik 2 niniejszego opracowania.